Kahinle Minik Yumurcağın Devetabanı Rekabeti

Bir zamanlar memleketin birinde, uzak bir ilde, bir kahin yaşarmış. Kahin devetabanı işinde pek bir usta imiş, hatta bu işi kendi icad etmiş gibi kasım kasım kasılırmış. (Kasım ayında mı doğmuş bu ne böyle derlermiş görenler.)

Kodd adında bir adamın devetabanlarının nasıl daha ilişkisel büyüyebileceğine ilişkin yazdığı bir makale varmış ama, kahin herşey kendinden başlamış gibi hareket edermiş. Adına kahin demesi bile, ben devetabanlarını bilirim, develeri de bilirim, tabanları da bilirim, ben gelecek onlarca yılın tüm develerini tabanlarım der gibiymiş.

Gel zaman git zaman, kahine bir acayip gurur gelmiş. Kendinden önce devetabanı saymak ve diğer saymalarla ilgili işler yapmış bir iki tüccar gibi, kendini halis hint kumaşından bulunmaz bir nesne sanar olmuş. Aslında daha ilk günlerden bu böyleymiş de devetabanları müşterileri çektikçe herşey daha bi hissedilir olmuş.

Böylelikle kahin bir köşeye çekilmiş. Müşterileri kendisine gelsin istemiş. Sorulan sorulara cevaplar vermeyi bile üstten üstten ve karşılığında para alarak yapar olmuş. Bilgileri saklamış, öğrenmeyi pahalı kılmış ve devetabanı ticaretinden en büyük parayı kendisi kazanacak şekilde mekanizmalar peşinde olmuş.

Sonra gel zaman git zaman, küçük küçük devetabanı tüccarları ortaya çıkıp kayboluyoken, kahinin bakmadığı bir tarafta, devetabını işini yapmaya karar vermiş bir çocukla, çocukları düzene sokup sokup oyunlar kuran, herbi işin arkasında olan bir diğer yumurcak devetabanı işini birlikte yapmaya karar vermişler. Minik yumurcak devetabanı tekniklerini iyi bilen arkadaşıyla işleri küçük küçük ilerletmiş. Bu arada işi de öğrenmiş haa… Sonra bir gün ben bu devetabanı işini öğrendim zaten diye düşünerek, arkadaşına demiş ki: Herkes kendi yoluna.

Minik yumurcak, gitmiş devetabanı dükkanını, büyük kahinin ininin tam önüne kurmuş. Onun devetabanları daha küçük, daha az gümrah, daha sorunluymuş ama, kendisinin yüzü gülüyormuş. Üstelik de işini ilerletmek için devetabanı bilgi birikimine sürekli yatırım yapıyormuş. Büyük kahin ise, hala kendi devetabanlarının teknik olarak çok üstün olduğuna ve pahalı satmaya, bilgiyi zorlaştırmaya hakkı olduğunu, devetabanlarının müşterinin gözüne görünümünün o kadar da önemli olmadığını düşünürmüş.

Ama gün olmuş pahalı bulanlar, gün olmuş sorusuna cevap bulamayanlar, gün olmuş güler bir yüz arayanlar, minik yumurcaktan devetabanları almaya başlamış. Üstelik artık onun devetabanları da pek bir hoş görünmeye başlamışlar, işlerini de iyi yapar hale gelmişler.

Minik yumurcak çok palazlanmış çok… Ama hala minik bir yumurcağın ruhunu korumuş.

Aferin sana minik yumurcak.

(Her hakkı saklıdır. Lütfen izinsiz kullanmayınız. Mustafa Acungil)